මහා ලීඩරශිප් ජාතකය ....!!!!!!

                                                                  යටගිය දවස සිරිලංකාදිපයෙහි මලින්ද රාජුපක්ෂ නම් රජ කෙනෙකුන් දැහැමින් හා ඉතා සෙමින් රාජ්‍ය කරන සමයේ එරට සියලු තක්සලාවන්ට අධිපතිව දළු බණ්ඩාර නම් එක ඇමැත්තෙක් විසුහ .ඌ තුමූ නුවණ නැත්තාහ.ඉතා මූඪය.කට වාචාලය.එයිදු තෙමේ වචාලයා හෙයින්ද උපායෙහි බුහුටි හෙයින්ද රජු  රවටා සියලු සම්පත් ඇරගෙන කල් ගෙවන්නේය. දිනක් මේ දළු බණ්ඩාරයා සිතන්නේ,මෙකල මෙරට තක්සලාවන්හි සිසුන් නම් ආවේගශිලිහුය.කාර්යයෙහි සූරය.එහෙයින් මතු කලෙක මුන් අපිට එදිරිව ගියමනාය.මුන්ගේ හිස දැන්ම බෑ යුතු යයි සිතා ලීඩරසීපය නම් උපායක් කල්පනා කළහ.ඒ කෙසේද යත්:- සියලු සිසුන් වනමැද මහා කඳවුරක ගාල් කොට පියා නේක විධික්‍රම මගින් උන් මහත් සේ භය ගන්වා උන්ගේ බල බිද, තම බහට නැමියා වූ රූකඩයන් බවට පත් කිරීම යැයි දත යුතු.
                                   මෙකල කල්යාණන්දයායැ,වජිරයායැ,හරූනායැ යි තිදෙනෙක් මිත්‍ර සන්ධානයෙන් කල් ගෙවන්නේ උන්ටද අසුවල් දවස අසුවල් තැනට එවූයයි රාජ අණ ලැබුහ .උන් තිදෙනාද රාජ අණ හෙයින්ද,කඩ කලොත් නපුරක් හෙයින්ද,එමෙන්ම යාම් මිස ඒම් විශ්වාස කටයුතු නොවන හෙයින්ද සිය දෙමාපිය ඥාති හිතමිත්‍රාදින්ගෙන් සමුගෙන බොහෝ දුක සේ නියමිත දින කඳවුරට වැදුනාහ.

                    ඒ කඳවුරෙහි තතු නම් මෙසේයැ.අඟලක් අඟලක් පාසා තුවක්කුයැ,කාලතුවක්කුයැ,බෝම්භයැ,කිනිසියැ,පොලුයැ ආදී වූ පන්චායුධයෙන් සන්නද්ධ වූ,උකුසු නෙත් ඇති නොසෙල්වෙන රූ ඇති,සද්දන්ත යුධ භටයෝය.පිටතින් බැලූකල පළමුව ස්වාසිලන්ත ජනපදයෙන් ගෙන්වූ මහා දැති මෝරුන් හා හැල කිඹුලන් ගහන දිය අගලක්ය .ඉක්බිති නයින්,මුගටින්, පිඹුරන්, ඇනකොන්ඩාවන් ගහන මහා කලල් අගලක්ය.ඉන් ඔබ්බේ අසූ රියනක් උසැති නවරියනක් පළලැති මහා පවුරක්ය.අවටතෙරක් නොපෙනෙන නිල් වන රේඛාවය.ඉදින් පලායාම නම් සිහිනෙන්ම මිස හැබැහින් නොසිතු වීරුය.

                    දළු බණ්ඩාරයාද තම නුවණ පිලිබඳ දර්පිතව සිසුහු රැස්වූ පසු කඳවුරු දොරටුව වසා පියා සිතැඟි පරිදි ඔවුන් මහත් වදයට පැමිණවීමට පටන් ගත්හ.දිනක කෑමට හාල් මිටක් සහ ලුණු ඇබිත්තකි.බීමට දින දෙකකට වරක් දිය උගුරකි.පිපාසයටත් දිය නැති කොට අවශේෂ කාරණා ගැන නොකිව මනාය.භටයෝද සිතු සිතු පරිද්දෙන් සිසුන් පිට වෙඩි වරුසා වස්සන්නාහ.බෝම්බ හෙලන්නාහ.සිසුන්ද පලා යාමටද මගක් නැතිව,මහත් විපතට පත්ව දුර්මුඛව යලිත් ගමරට බලා යා හැකි වේදැයි සිතමින් කල් අරින්නාහ.සා පිපාසාව ඉවසාගත නොහි තමා බාහුව සිදුරුකොට රුධිරය උරා බොන්නවුන්ද,බඩ සාය ඉවසිය නොහි තමා මාංශ තමාම කන්ට තැත් කරන්නවුන්ද එහි හිග නොවුහ.පලා යාමට ගොස් අසුවූවන් කිහිප දෙනෙක් කාහටත් පෙනෙන පරිදි වෙඩි තබා පවුරු කොනක එල්වීය.තවත් කිහිපයක් පෙති ගසා ඒ පෙති අනෙකුන් අතරේ බෙදිය.තවෙකෙකුගේ කර පය මස්වා දඟ ගෙයි ලීය.

           කල්යාණන්ද තෙමේ වන්නාවූ මහා විනාශය දැක උපයෙම්ම මිස මෙතනින් පලායාම නම් සිහිනයකැයි සිතා සිය සගයන් බනවා සබඳ, මසු දහසක් සෙවිය හැකිදැයි විචාළහ.ඒ කුමක් පිණිසද යත්:-මේ මුර භටයෝ නම් මුදලට ගිජුය.ඉදින් මසු ලදිත් නම් අත්ලස් දී උන් නම්මා ගත හැකි බැවිනි.ඉක්බිති උන් මසු දහසක් සොයා ආ කල්හි කල්යාණන්ද තෙමේ මුර භටයෙකු අමතා යහළුව,තෙපිටත් අපිටත් යහපතක් වෙන ගනුදෙනුවක් ඇත.මනාපදැයි විචාළහ.එවිට උන් යහපතැයි ගිවිස කල්හි කල්යාණන්ද තෙමේ ,එසේ විනම් අද රැය පහන් වීමට පෙර අප තිදෙනා මින් පිට කල මැනවයි පවසා මසු දහස උන් අත තැබුහ .මුර භට තෙමේද එදින රෑ කඳවුරු දොර හරවා උන් තිදෙන පිටතට ලීය.උන්ද සිය පෙර පින ගැන උදම්ව සියලු වෙර දෙපයට දී පසු නොබලා දුවගොස් වනයෙන් එලියට පැන යහතින් ගම් රටවල් බලා ගියහ.

                         ප.ලි.එකල මලින්ද රජුපක්ෂ රජු නම් මෙකල මහින්ද රාජපක්ෂයෝය .දළු බණ්ඩාර ඇමතියා නම් මෙකල සුදුබන්ඩා දිසානායකයාය. වජිරයා හා හරූනා යනු මෙකල මා මිත්‍ර විරාජයා සහ හිරුනාය.කල්යාණන්ද නම් කසුන් දයා වූ මම්මය.

                                                      මහා ලිඩරශිප් ජාතකය නිමි ...!!!!