ඊයේ හරිම ලස්සන දවසක්.දවස දෙක තුනක් වහැපු වැස්ස නැවතිලා ලස්සනට ඉර පායලා තිබුනා.මම ටවුන් එකට යන්න පිටත් වුනේ විශේෂ වැඩකටත් නෙවෙයි ගෙදර ඉන්න කම්මැලි කමට.වෙලාව උදේ 9ට විතර ඇති.මම පාරට බැහැල සිංදුවකුත් කියාගෙන හෙමින් හෙමින් ගමන පටන් ගත්තා.අපේ ගෙදර පල්ලහ තියෙන ලොකු වෙල් යාය ලඟට එනකොට මම දැක්කා ඈත වංගුවෙන් කව්දෝ එනවා.ඇස් ලොකු කරලා හොඳට බැලුවම තමයි දැනගත්තේ ඒ එයා කියල !!
එයා කිව්වේ මම කාලයක් තිස්සේ හිතින් විතරක් පෙම් කරන ගෑනු ළමයා.ලබන මාසේ ඉවර වෙන්න කලින් යාලුවෙන්න අහන්නයි මම හිතාගෙන හිටියේ.උදේ පාන්දරම කොහේ ගිහිල්ලද මන්ද.ඒ වෙලාවේ පැත්ත පළාතටම පේන්න හිටියේ උඩහ ගෙදර බල්ලා විතරයි.මේ වගේ අවස්ථාවක් ආය කවද ලැබෙන්නද කියල මට හිතුනා.අදම යාලුවෙන්න අහන්න ඕන කියල මම හිතාගත්ත.තව ටිකකින් මමත් පෙම්වතෙක් වෙයිද?කියල හිතනකොටත් මට මාර කික් එකක් දැනුනා.ම්ම කමිසේ අත් දෙක තව ටිකක් නවාගෙන කොන්ඩෙත් අතින් හදාගෙන අහක බලාගෙන මල් හිනාවක් ටෙස්ට් කරලා බැලුවා.තවම එයා ඈත.මම හෙමින් ඇවිදගෙන ගියා.
එකවරම ......මට අහන්න බෑ හිතුනා.අද විස්තර ටිකක් විතරක් කතාකරන්න ඕන කියල හිතුවා.ගුඩ් මොර්නින් නංගි.කුකුලත් අතින් අරන් උදේම කොහෙද ගියේ.බෑරක් වත්ද? ඒ මදැයි...
අව්වටද මන්ද මට දැන් ටිකටික දාඩියත් දාන්න පටන් අරන්.දැන් එයා මට හොඳටම පේන තරමට ලඟට ඇවිත්.
